همه گیری شناسی آسیب های جسمانی ناشی از دوره تمرینات نظامی

اهداف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان بروز آسیب ­ های فیزیکی و عوامل ایجادکننده آنها حین دوره تمرینات آمادگی جسمانی در نیروهای نظامی تحت آموزش بود.   روش­ ها: در این پژوهش توصیفی گذشته ­ نگر با روش سرشماری، 5559 نیروی رسمی که طی سه سال آموزشی (شهریور 1383 تا شهریور 1386) در سه پادگان آموزشی دوره آموزش نظامی را گذرانده بودند، به ­عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات توسط پرسش ­نامه محقق ­ساخته از پرونده­ ها و مستندات موجود براساس سیستم طبقه ­بندی بیماری­ ها جمع­ آوری، کدگذاری و توسط نرم افزار spss 15 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.   یافته­ ها: بیشترین میزان وقوع مربوط به آسیب ­های اسکلتی- عضلانی (96.2%) و شایع ­ترین نوع آسیب اسکلتی- عضلانی آسیب ­های سطحی (42.1%) بود. همچنین بیشترین ناحیه آسیب ­دیده در مصدومان، اندام تحتانی در ناحیه مچ پا (27.6%) بود. بیشترین آسیب­ ها در سالن ورزشی (23.8%) رخ داده بود. میزان شیوع کل آسیب­ های مورد نظر حین تمرینات نظامی به ­ترتیب، سال اول (4.9%)، سال دوم (2.5%) و سال سوم (3.2%) بود. شایع ­ترین علت وقوع آسیب حین دوره آموزش نظامی، لغزیدن یا زمین­ خوردن (33.5%) حین فعالیت ­های آموزشی بود.   نتیجه ­گیری: مهم­ ترین علت مراجعه به درمانگاه و شایع ­ترین نوع آسیب­ های فیزیکی در نیروهای نظامی حین تمرینات نظامی آسیب­ های اسکلتی- عضلانی است . پیشگیری اولین گام برای کاهش حوادث ترومایی محسوب می­ شود .